...طبق روال هر روز بعد از ایان ساعت کاری، در حال عبور از خیابان سخت سر بودم ،خودروهای زیادی جلوی سینمای قدیمی هتل پارک بودند،بنر بزرگی نگاهم را  بخودجلب نمود،جشنواره اردیبهشت تئاتر مازندران،حالا ما خبرنگاران رامسری غریبه بودیم،دریغ از یک دعوتنامه و یا تماس تلفنی و پیامک برای حضور در این رویداد فرهنگی ،از همکاران خبری ام راجع به دعوت نامه پرسیدم آنهاجوابشان منفی بود ظاهرا خبرنگاران رامسری که در سرما و گرما،خوشی و ناخوشی دوشادوش مسولان به امر اطلاع رسانی می پردازند غریبه بودند،اشکالی نداشت همکاران خبری حرفه ایی عمل نمودندو برای شهرشان بدون دعوت در جشن شرکت نمودند!اینها همه بهانه ایی بود تا راجع به معضلات هنرمندان رامسری بنویسم ،امری که دوبار هم راجع به آن گزارش تلویزیونی  داشتم ،نداشتن فرهنگ سرا یا مجتمع فرهنگی و هنری و آهن های زنگ زده به اصطلاح مجتمع فرهنگی ،هنری !جنب برج چشم انداز،یادم هست آنزمان  که آقای امام زاده مدیرکل ارشاد استان بودند در گزارشی تلویزیونی با گلایه مندی از وضع این مجتمع بیان داشتند حدود 500میلیون تومان آهن و مال بیت المال  خاک می خورد و بهتر بگوییم  می پوسد!در دوران تصدی آقای ابراهیمی نیز گزارشی تهیه و هنرمندان سخت گلایه مند بودند و آقای مدیر کل رامسر را جزو معدود شهرستانهای استان مازندران نام بردند که فاقد مجتمع فرهنگی و هنری است و رییس محترم ارشاد نیز در مصاحبه ایی از واژه دریغ از یک سانتی متر فضای هنری بکار بردند،براستی آیا حق هنرمندان رامسری این است،زمانی جشنواره های تئاتر در سطح شهرستان و منطقه برگزار می شد و چندین روز سالن آمفی تئاتر هتل مملو از علاقمندان بود و حالا هر چند سال یک بار افتخار میزبانی اردیبهشت تئاتر مازندران!ای کاش مهمانان حاضر در این رویداد فرهنگی بزرگ که در جایش لازم و ضروری است  یه همراه مقامات ملی و استانی حاضر سری به ساختمان نیمه کاره و رها شده مجتمع فرهنگی و هنری رامسر می زدند و یا می رفتند و می دیدند که سینما فتح به چه روزی افتاده و سینما هتل رامسر تعطیل شده و هر از گاهی ازکنار برگزاری سمینارهای ملی و استانی مبلغی اجاره بها می گیرد! نگاهی به سقف آن خود گویای همه چیز است واینجا جوانان علاقمند به تئاتر مجبورند بعضادر نمازخانه های برخی ادارات به تمرین بپردازند و یا برای دیدن فیلمی به شهرستانهای همجوار بروند،آقای مدیر کل اردیبهشت تئاتر بسیار کار شایسته ایی است اما اینجا در رامسر خزانی سخت بر هنرمندان می گذرد،عروس شهر های شمالی مجتمع نه بلکه خانه ایی محقز برای هنرمندان  خودندارد،اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی که متولی هنر و فرهنگ است خود اجاره نشین است و اگر چند هنرمند باهم برای کارشان سری به اداره ارشاد بزنند فضا برای نشستن و رفع رجوع کارهایشان ندارند،چه بسیار هنرمندانی هستند در این شهرستان که بدلیل نبود امکانات استعدادهایشان به هدر می رود،فکر می کنم یکی از ضروری  ترین کارها در آستانه سفر ریاست محترم جمهور تعیین تکلیف نهایی مجتمع فرهنگی هنری عروس شهرهای شمالی است،از مسولان ذیربط انتظار می رود آستین همت را برای هنرمندان رامسری بالا بزنند،به نهادی که متولی فرهنگ و هنر است نشاطی دوباره ببخشند ،اینجا در برخی مواقع روزمرگی  ها آزار دهنده است،وقتی فرهنگ سرا نباشد سینما نباشد ،جوانان مجبور می شوند ساعتها در خانه محبوس بمانند و پای اینترنت بنشینند و هزاران اما و اگرها ی خطرناک دیگر،در کنار همه این موضوعات قصه شهر های توریستی با دیگر نقاط  فرق می کند،میلیونها گردشگر و مسافر می آیند و دوست دارند آزاد باشند و خوش بگذرانند وپول خرج می کنند و همه جور امکانات هم می خواهند!فرهنگی دلسوزی با درد می گفت ،زحمت 9ماه تلاش تربیتی اینجا ظرف 3 ماه تابستان پنبه می شود،دیگر از دانش آموز نوجوانی که ساعتها در خیابان تیرک بدست است و ویلا ویلا می گوید چه انتظاری می توان داشت، باید برای جوانان عاشق هنر کاری کرد حتی فردا هم دیر است.

(عباس احمدی ماچیانی ،خبرنگار)